Αναζητώντας την εσωτερική ειρήνη σε έναν διαρκώς πιο απαιτητικό, τρισδιάστατο κόσμο.

Χθες το βράδυ έλαβα την ακόλουθη ερώτηση μέσω της ομάδας μου στο Facebook, The Inner Peace Seekers Society:

«Αναρωτιόμουν ότι οι αν επιλογές μας επηρεάζουν η μία την άλλη, πώς μπορούμε να κάνουμε αντικρουόμενες επιλογές. Για παράδειγμα, εάν ένα άτομο θέλει να μετακομίσει σε μια νέα πόλη για ανώτερες σπουδές, πρέπει να σκεφτεί την επιλογή να αφήσει πίσω τους γονείς του. Εάν οι γονείς δεν είναι καλά ή κάτι τέτοιο, η μετακόμιση στην πόλη θα σήμαινε ότι δεν είστε ευαίσθητοι απέναντί ​​τους. Εάν το άτομο δεν μετακομίσει στην πόλη και θυσιάσει τον στόχο του για ανώτερες σπουδές, είναι αναίσθητο με τον εαυτό του. Ελπίζω να βγάζω νόημα. Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει κανείς αυτές τις αντικρουόμενες επιλογές;»

Για να είμαι ειλικρινής, ήμουν χαρούμενη με την ερώτηση αλλά ταυτόχρονα ένιωσα την ανάγκη να είμαι προσεκτική καθώς η απάντησή μου θα μπορούσε να θεωρηθεί αμφιλεγόμενη και να ξεκινήσει μια σύγκρουση. Η αλήθεια είναι ότι είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να αποφύγει τις συγκρούσεις αν είναι δυνατόν. Τόσο πολύ, που απέφευγα πάση θυσία τη σύγκρουση. Συνήθιζα να φοβόμουν τη σύγκρουση, καθώς η απάντηση του νευρικού μου συστήματος στο τραύμα της παιδικής μου ηλικίας ήταν να κάνω τα χατήρια των άλλων και να συμφωνώ μαζί τους αντί να αντιδράσω, να φύγω ή να παγώσω. Εξακολουθώ να προσπαθώ να αποφεύγω την περιττή σύγκρουση, δηλαδή να διαφωνώ για ασήμαντα πράγματα που δεν κάνουν τη διαφορά στη ζωή κανενός, αλλά μάλλον ενισχύουν το Εγώ. Το βλέπω ως τεράστια σπατάλη της ενέργειάς μου. Ωστόσο, στις μέρες μας, θα μπω σε μια σύγκρουση εάν το θέμα αξίζει τον κόπο σύμφωνα με το προσωπικό μου σύστημα λήψης αποφάσεων, που είναι οι αξίες μου. Έχω καταλάβει ότι, μερικές φορές, το να αποφεύγεις τις συγκρούσεις σημαίνει να αποφεύγεις τη ζωή.

Τι είναι μια σύγκρουση;

Μεταξύ των πολλών ορισμών του, εδώ είναι αυτός που είναι σχετικός με το υπό εξέταση θέμα:

«Μια κατάσταση στην οποία υπάρχουν αντίθετες απαιτήσεις ή ιδέες και πρέπει να γίνει επιλογή μεταξύ τους»
(https://dictionary.cambridge.org/dictionary/english/conflict)

Διαβάζοντας τον ορισμό, δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ:

Τι είδους επιλογή είναι μη αντικρουόμενη;

Η ζωή μας έχει να κάνει με επιλογές και, κάθε φορά που κάνουμε μία, σημαίνει ότι έχουμε απορρίψει έναν καθορισμένο ή έναν άπειρο αριθμό άλλων επιλογών.

Περισσότερα παραδείγματα αντικρουόμενων επιλογών

Εκτός από΄ το πρώτο παρά΄δείγμα, εδώ είναι μερικές άλλες αντικρουόμενες, αληθινές επιλογές, που έχω δει και έπρεπε να δουλέψω με τους πελάτες μου και με τον εαυτό μου:

Παράδειγμα 2

«Μόλις έμαθα ότι η μητέρα μου έχει στρέψει εμένα και τον αδερφό μου τον ένα εναντίον του άλλου για να πάρει χρήματα από τους δυο μας για να ικανοποιήσει τον εθισμό της στις πλαστικές επεμβάσεις. Μου έλεγε φρικτά ψέματα για το πώς ο αδερφός μου την κακομεταχειρίζεται και της παίρνει τα λεφτά για τις δικές του ανάγκες. Από ότι έμαθα αργότερα, έλεγε παρόμοιες ιστορίες στον αδερφό μου για μένα. Ως αποτέλεσμα, της δίναμε και τα δύο χρήματα θα αγανακτούσαμε ο ένας με τον άλλον. Έπαιρνε χρήματα και από άλλους συγγενείς λέγοντάς τους ψέματα ότι είναι άρρωστη και ότι χρειάζεται χρήματα για θεραπείες επειδή τα παιδιά της την έχουν εγκαταλείψει. Έχει ένα διαμέρισμα το οποίο νοικιάζει και έχει μια αρκετά καλή σύνταξη, αλλά μένει σε ένα διαμέρισμα που κληρονομήσαμε με τον αδερφό μου από τον πατέρα μας τον οποίο η μητέρα μας χώρισε όταν είμασταν μικροί. Ο αδερφός μου και εγώ της παραχωρήσαμε το διαμέρισμα γιατί έλεγε ότι ήθελε να είναι κοντά μας για να μας βοηθάει με τα παιδιά και άλλα πράγματα. Αλλά όταν μπήκε στο διαμέρισμα, τα ψέματα άρχισαν (ή συνεχίστηκαν). Ο αδερφός μου και εγώ χρειαζόμαστε τα χρήματα του ενοικίου. Να διώξουμε τη μητέρα μας; Δεν θα ήταν άστεγη, ούτε άπορη. Είναι όμως ηθικά σωστό;»

Παράδειγμα 3

«Είμαι σύζυγος που μένει στο σπίτι. Μια νοικοκυρά αν θέλετε. Για χρόνια ο ηλικιωμένος πατέρας μου με έκανε να πιστεύω ότι δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά τις ιατρικές του θεραπείες και του τις πλήρωνα μέσω των χρημάτων του συζύγου μου που κέρδισε με κόπο. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι η σύνταξή του είναι υπεραρκετή για να καλύψει όλους τους ιατρικούς του λογαριασμούς και να του προσφέρει μια πολύ άνετη ζωή. Τι να κάνω; Να συνεχίσω να δίνω στον πατέρα μου χρήματα για μια θεραπεία ματιών που θα τον εμποδίσει να τυφλωθεί όταν ξέρω ότι μπορεί να αντέξει οικονομικά τη θεραπεία, αλλά θα προτιμούσε να ξοδέψει τα χρήματα για να ικανοποιήσει τους εθισμούς του, (που θα μπορούσε να είναι ο τζόγος, το ποτό, οι πόρνες), κάτι που έμαθα ότι κάνει εδώ και αρκετό καιρό; Να τον αφήσω να με «αρμέξει» κι άλλο τώρα που ξέρω την αλήθεια ή τον αφήσω να τυφλωθεί;»

Κατά τη γνώμη μου, τα πραγματικά ερωτήματα για όποιον έχει συνείδηση ​​είναι

Ποια επιλογή είναι η σωστή επιλογή; Ποια επιλογή θα με βοηθήσει να κοιμηθώ με ήσυχη συνείδηση το βράδυ; Πότε πρέπει να διαλέξω εμένα έναντι των άλλων χωρίς να νιώθω εγωιστής/αδιάφορος/αχάριστος; Πώς μπορώ να ξέρω ότι είναι η συνείδησή μου και όχι το εγώ μου που έκανε την επιλογή;

Η απάντηση δεν είναι ποτέ εύκολη και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που είναι διαφορετικοί για τον καθένα. Μερικοί από αυτούς τους παράγοντες είναι παγκόσμιοι όπως ο πολιτισμός, οι παραδόσεις, η θρησκεία, τα οικονομικά, η διαθεσιμότητα και η πρόσβαση σε εγκαταστάσεις όπως ξενώνες, γηροκομεία κ.λπ. Άλλοι παράγοντες είναι εντελώς υποκειμενικοί και ατομικοί καθώς εξαρτώνται από την ανατροφή και το αν το άτομο μεγάλωσε με ένα ασφαλές στυλ προσκόλλησης και υγιή όρια.

Επιλέγοντας το παρελθόν ή το μέλλον;

Πάρτε το πρώτο παράδειγμα του (υποθέτω νεαρού) ατόμου που πρέπει να αποφασίσει μεταξύ της εκπαίδευσης και του μέλλοντός του και της «ευημερίας» των γονιών του.

Σε μια δυτική χώρα, αυτό δεν θα ήταν καν δίλημμα για τους περισσότερους ανθρώπους. Καταρχάς, υπάρχουν δομές για τους ηλικιωμένους και, δεύτερον, εκτιμάται ιδιαίτερα η καλή εκπαίδευση που οδηγεί στην επαγγελματική επιτυχία.

Σε πιο παραδοσιακές κοινωνίες, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, τα παιδιά αναμένεται να μένουν πίσω και να φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς, μηδενίζοντας τις πιθανότητες που μπορεί να έχουν τα ίδια να είναι ανεξάρτητα στα γεράματά τους, κάτι που θα επέτρεπε στα δικά τους παιδιά να ακολουθούν τα όνειρά τους και χτίζουν το δικό τους μέλλον.

Κατά τη γνώμη μου, αυτή η πρακτική διαιωνίζει τον φαύλο κύκλο των παιδιών που δεν προχωρούν στη ζωή που πρέπει να φροντίσουν τους γονείς τους, που κρατά τις αναπτυσσόμενες χώρες ακόμα πιο πίσω.

Ποιο είναι η ηθική επιλογή;

Τα παραδείγματα 2 και 3 με τους γονείς που αποκαλώ τους «απατεώνες» είναι μια άλλη ιστορία. Ο τρόπος που το βλέπω είναι ότι το να τους βοηθάς παρεμβαίνει στην ελεύθερη βούληση τους. Θα έφτανα στο σημείο να πω ότι βοηθώντας τους δεν τους αφήνουμε αρκετό χώρο για να πάρουν τη δική τους απόφαση για τη ζωή τους και τον εαυτό τους και να «μεγαλώσουν» αν το θέλουν.

Αλλά έτσι βλέπω την κατάσταση, μέσα από τους «φακούς» μου που διαμορφώθηκαν μέσω της κουλτούρας, των παραδόσεων, της παιδικής μου ηλικίας καθώς και της θεραπευτικής διαδικασίας για τραύματα του παρελθόντος και την προσπάθεια μου να δημιουργήσω ένα ασφαλές στυλ προσκόλλησης και υγιή όρια.

Ειλικρινά πιστεύω ότι οι γονείς δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ, να χρησιμοποιούν τις ενοχές (ρητά ή σιωπηρά) για να επιβαρύνουν τα παιδιά τους με την ευθύνη να τους φροντίζουν όταν είναι σε μεγάλη ηλικία. Κατά τη γνώμη μου, οι γονείς δεν πρέπει ποτέ να ζητούν από τα παιδιά τους (άμεσα ή έμμεσα) να θυσιάσουν τη ζωή και το μέλλον τους. Αντίθετα, οι γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ζήσουν πλήρως τη ζωή τους και να κάνουν επιλογές προς το συμφέρον τους και όχι αυτό των γονιών.

Πώς μπορούμε να κάνουμε μια τόσο δύσκολη επιλογή;

Μια τεχνική που χρησιμοποιώ για να βοηθήσω τον εαυτό μου και τους πελάτες μου να κάνουν τέτοιες δύσκολες επιλογές είναι να τους μεταφέρω νοητικά στο μέλλον και ταυτόχρονα να τους υπενθυμίζω τη θνητότητά μας και ότι έχουμε μόνο μια ζωή να ζήσουμε (σε αυτή τη ζωή).

«Φανταστείτε ότι βρίσκεστε στο μέλλον. Φανταστείτε ότι έχετε ήδη κάνει την επιλογή σας και έχετε ζήσει με αυτήν.

Τώρα σκεφτείτε το εξής:

Αν ήξερες ότι εσύ (ή οι γονείς σου) θα πέθαιναν αύριο, πόσο άνετα θα ένιωθες με αυτή την επιλογή;»

Photo by Alexander Schimmeck on Unsplash