Το σημερινό θέμα δεν είναι αρκετά σκληρό για πολλούς από εμάς. Μπορεί επίσης να προκαλέσει πολλές αντιδράσεις και θα είναι κατανοητό αν συμβεί αυτό. Θίγει ένα θέμα που είναι ταμπού σχεδόν σε κάθε πολιτισμό: την (αναμφισβήτητη και άνευ όρων) αγάπη της μητέρας για τα παιδιά της.

Μεγαλώνοντας με το παραμύθι

Δεν ξέρω αν το έχετε ακούσει ποτέ το παραμύθι «Η καρδιά της μάνας», αλλά εγώ προσωπικά μεγάλωσα με αυτό. Τόσο η γιαγιά από την πλευρά της μητέρας μου όσο και η ίδια η μητέρα μου συχνά μου έλεγαν αυτό το παραμύθι ως ιστορία πριν τον ύπνο. Παραδόξως, χωρίς να ξέρω γιατί εκείνη τη στιγμή, κάθε φορά΄ που την άκουγα, αυτή η ιστορία με έκανε να νιώθω πολύ άβολα και μου δημιουργούσε πολλά ερωτήματα. Σε εκείνη την τρυφερή ηλικία, δε μπορούσα να κατονομάσω αυτά τα συναισθήματα, αλλά σίγουρα δεν ήταν ευχάριστα. Όταν έκανα ερωτήσεις σχετικά με το γιατί ή πώς ένας γιος μπορούσε να το κάνει αυτό στη μητέρα του, η απάντηση που έπαιρνα ήταν η εξής:

“Υπάρχουν πολλοί κακοί άνθρωποι εκεί έξω που προσπαθούν να χωρίσουν τα παιδιά από τους γονείς τους και ιδιαίτερα από τις μητέρες τους.”

Και μόνο που όνο που το γράφω αυτή τη στιγμή, ανατριχιάζω…

«Η καρδιά της μάνας»

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας πολύ όμορφος νεαρός άντρας που έμενε με τη μητέρα του. Μια μέρα, ενώ κυνηγούσε στο δάσος, είδε την πιο όμορφη γυναίκα που είχε δει ποτέ δίπλα στο ποτάμι. Με το που την είδε, την ερωτεύτηκε παράφορα. Αμέσως την πλησίασε για να της δηλώσει την αγάπη και την αφοσίωσή του με την ελπίδα ότι θα του το σνταπέδιδε με ένα φιλί και τελικά θα την έκανε δική του.

«Πες μου, όμορφη κυρά μου, πώς μπορώ να σου αποδείξω την αιώνια αγάπη και την ακλόνητη αφοσίωσή μου;» ρώτησε.

Αυτό που δεν ήξερε το νεαρό αγόρι ήταν ότι αυτή η γυναίκα ήταν μια μάγισσα που απολάμβανε να δελεάζει τους νεαρούς άντρες για να ικανοποιεί τη ματαιοδοξία της.

«Για να μου αποδείξεις την αγάπη και την αφοσίωσή σου, φέρε μου την καρδιά της μάνας σου για να την ταΐσω στα σκυλιά μου. Μόνο τότε θα καταλάβω ότι είσαι ο άντρας της ζωής μου και θα σου παραδοθώ ολοκληρωτικά» απάντησε εκείνη.

Ο νεαρός, τυφλωμένος από τη λαγνεία, γύρισε τρέχοντας στο σπίτι του με το κυνηγετικό μαχαίρι στο χέρι. Μπήκε σα θύελλα μέσα στο σπίτι, έσκισε με το μαχαίρι το στήθος της μάνας του και ξερίζωσε την καρδιά της. Με την καρδιά της να χτυπά ακόμα μέσα στα χέρια του, άρχισε να τρέχει προς το δάσος για να το πάει στη μάγισσα όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Η επιθυμία του να βρεθεί αμέσως κοντά στη μάγισσα ήταν τέτοια που δεν παρατήρησε μια ρίζα δέντρου στο δρόμο του. Σκόνταψε και έπεσε. Εκείνη τη στιγμή, η καρδιά της μητέρας του σκίρτησε και φώναξε:

«Χτύπησες παιδάκι μου;»

Σε εκείνο το σημείο η μητέρα ή η γιαγιά μου έκαναν μια δραματική παύση και έλεγαν:

«Αυτή είναι η αγάπη της μάνας…»

Η συνέχεια

Χρειάστηκαν πολλά χρόνια θεραπείας από την πλευρά μου για να καταλάβω ότι αυτή η ιστορία με γέμιζε με ντροπή και ενοχές. Χρειάστηκε θεραπεία για να καταλάβω ότι αυτή η ιστορία διαιωνίζει ανθυγιεινές σχέσεις χωρίς υγιή όρια μεταξύ γονέων (κυρίως μητέρων) και παιδιών καθώς και ανθυγιεινές ρομαντικές σχέσεις.

Ιδού το γιατί

Η αγάπη της μητέρας για τα παιδιά της θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι σας αξίωμα. Κάθε φορά που σκεφτόμαστε τι αντιπροσωπεύει μια μητέρα, τα πρώτα συναισθήματα που μας έρχονται στο μυαλό είναι η άνευ όρων αγάπη, η φροντίδα, η προστασία, η υποστήριξη και η λίστα συνεχίζεται. Σύμφωνα με τις θεωρίες του ψυχολόγου Carl Jung, είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να περιμένουμε αυτές τις ιδιότητες από τη μητέρα μας. Θεωρούσε ότι τα μωρά προβάλλουν αυτά τα μητρικά ιδανικά στο άτομο που αισθάνονται ότι είναι ο κύριος τροφός τους.

Κακές μητέρες;

Ποιος θα σκεφτόταν ποτέ να συνδέσει την παραμέληση, την απόρριψη ή την κακοποίηση με την ιδέα της μητέρας;

Ωστόσο, όσο κι αν δεν θέλουμε να το σκεφτόμαστε ή να το συζητάμε, υπάρχουν και κακές μητέρες. Και δεν μιλάω για ακραίες περιπτώσεις όπως αυτή που απεικονίζεται στην ελληνική τραγωδία Μήδεια*. Μιλάω για μητέρες που ποτέ δεν ωρίμασαν οι ίδιες για να γίνουν υπεύθυνοι ενήλικες. Μιλάω για μητέρες που ποτέ δεν θεράπευσαν τις πληγές τους και διαιωνίζουν τα διαγενεακά τραύματα είτε κατάφωρα ή ΄όχι και τόσο φανερά.

Ενήλικες με ψυχικά τραύματα

Τα παιδιά τέτοιων μητέρων, μεγαλώνουν εξαιρετικά μπερδεμένα. Βιώνουν χρόνιο στρες, χωρίς καν να το γνωρίζουν. Μερικοί «τυχεροί» οδηγούνται στη θεραπεία «χάρη» σε άλλες δυσάρεστες περιστάσεις ή γεγονότα στη ζωή τους που καθιστούν επιτακτική την ανάγκη θεραπεία. Όσο για τα υπόλοιπα, συνειδητά δεν αμφισβητούν ποτέ την αγάπη ή τη συμπεριφορά των γονιών τους. Εντούτοις, βασανίζονται από ενοχές και ένα «ανεξήγητο» βάρος κάθε φορά που σκέφτονται να βάλουν τον εαυτό τους και τις ανάγκες τους πάνω από αυτές των γονιών τους, κάτι που στην πραγματικότητα δεν το κάνουν ποτέ.

Όταν ερωτούνται για την παιδική τους ηλικία, περιγράφουν την κακοποιηιτκή συμπεριφορά σαν να μην ήταν κακοποιηιτκή. Απαντούν:

«Ήταν φυσιολογικό, δικαιολογημένο, μου άξιζε» κ.λπ.

Εκπληρώνουν την εντολή «αγάπα τους γονείς σου» με υποκείμενα συναισθήματα δυσαρέσκειας που μπορεί να πάρουν πολλές μορφές όπως χρόνιο στρες, άγχος, προβλήματα υγείας όπως αυτοάνοσες διαταραχές και ούτω καθεξής. Έχετε διαβάσει το blog μου “Τι θα πει ο κόσμος;”

Ανθυγιεινές ρομαντικές σχέσεις

Μερικοί από τους ανθρώπους που έχουν βιώσει τέτοιο τραύμα δεν μπορούν να δημιουργήσουν μακροχρόνιες, ουσιαστικές, ρομαντικές σχέσεις. Επιλέγουν μη διαθέσιμους συντρόφους και καταλήγουν να νιώθουν θύματα. Συχνά περιγράφουν τον εαυτό τους ως «άτυχο στην αγάπη». Κάποιοι δεν μπορούν να αφοσιωθούν πλήρως στη ρομαντική σχέση στην οποία βρίσκονται. Νιώθουν διχασμένοι καθώς βλέπουν (υποσυνείδητα) τη ρομαντική αγάπη που τρέφουν για τον σύντροφό τους ως προδοσία προς τις μητέρες ή τους πατέρες τους αντίστοιχα. Υπάρχουν επίσης και εκείνοι που επιλέγουν τον έναν κακοποιητικό σύντροφο μετά τον άλλο χωρίς να ξέρουν το γιατί. Όταν ερωτούνται γιατί παραμένουν στην κακοιποιητική σχέση, η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι:

«Τον/την αγαπώ. Και ξέρω ότι με αγαπάει και εκείνος. Είμαι σίγουρος ότι με την αγάπη μου όλα θα διορθωθούν.»

Επικοινωνήστε μαζί μου

Εάν όλα ή μερικά από αυτά σας ακούγονται οικεία και αν είστε έτοιμοι να κάνετε το πρώτο βήμα προς τη θεραπεία, επικοινωνήστε μαζί μου για μια δωρεάν συνεδρία κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:

Δωρεάν Συνεδρία

*Μήδεια: Ελληνική μυθολογική φιγούρα από το έργο «Μήδεια» του Ευριπίδη. Μητέρα που δολοφόνησε τους δύο γιους της για να εκδικηθεί το σύζυγό της

Photo by Fallon Michael on Unsplash