Τι προσπαθεί να μας πει ο θυμός μας;

IMG_5916
Αυτογνωσία Διαχείριση Θυμού Ίαση και Θεραπείες Προσωπική Ανάπτυξη Σχέσεις

Τι προσπαθεί να μας πει ο θυμός μας;

Σχεδόν πριν από ένα χρόνο έγραψα ένα άρθρο σχετικά με το θυμό και πώς θα μπορούσαμε να το εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας. Δε γνώριζα τότε ότι το να τιθασσεύσουμε το θυμό μας δεν αρκεί.

Χρειάστηκε ένας ολόκληρος χρόνος και ένα σπασμένο χέρι για να συνειδητοποιήσω ότι ο θυμός μας προσπαθεί να μας πει κάτι και ότι δε μπορούμε απλώς να τον αγνοήσουμε μετασχηματίζοντας την ενέργεια του.

Αλλά ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή.

Ο θυμός δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για μένα. Δεν ήμουν ποτέ θυμωμένη. Ή έτσι νόμιζα… Ήμουν πολύ ευγενική, ανεκτκή, πνευματικός άνθρωπος κλπ. για να θυμώνω.

Το 2016, κατά τη διάρκεια μιας εκπαίδευσης στο Εννεάγραμμα, ένας τύπος 8, ένας πολεμιστής, είπε σε μένα, σε, ένα τύπο 2, έναν αρωγό, ότι έπρεπε να καθίσω πάνω στο θυμό μου. Σοκαρίστηκα. “Πώς τολμά;”, σκέφτηκα. Αυτή από όλους τους ανθρώπους; Πώς θα μπορούσε να μου πει να καθίσω πάνω στο θυμό μου; “Προφανώς προβάλλει σε μένα αυτό που έχει μέσα της». Δεν θα μπορούσα να είχα πέσει πιο έξω…

Ήμουν υπερβολικά υπερήφανη για να παραδεχτώ ακόμη και στον εαυτό μου ότι και εγώ θυμώνω. Ότι στην πραγματικότητα ήμουν σχεδόν συνέχεια θυμωμένη.

Το σύμπαν όμως δεν μπορούσε να το αφήσει να περάσει έτσι.

Η ζωή με έφερε αντιμέτωπη με μια σειρά από γεγονότα που με βοήθησαν να δω τον θυμό που επιμελώς έκρυβα από τον εαυτό μου.

Άρχισα να τον αισθάνομαι να καίει μέσα από την καρδιά μου και να κάνει το αίμα μου να ανεβαίνει στο κεφάλι μου. Μπορούσα να αισθανθώ τη φωτιά του, την επιθυμία να τον εξωτερικεύσω με καταστρεπτικές ενέργειες. Τότε ήταν που εμπνεύστηκα να γράψω το άρθρο για το θυμό. “Δεν μπορώ να τον αφήσω να είναι καταστροφικός!”, είπα στον εαυτό μου. “Μπορώ να τον μεταμορφώσω. Μπορώ να κάνω να βγει κάτι καλό από αυτό”.

Και λειτούργησε. Για ένα ολόκληρο χρόνο γυμναζόμουν σαν τρελή. Όλες τις απογοητεύσεις μου, τις οποίες μέχρι τότε δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να αισθάνεται, εκτονώνονταν μέσω της σωματικής άσκησης. Ο δάσκαλος του τένις με ρωτούσε: “Γιατί παίζεις τόσο δυνατά όλες τις μπαλιές;». Δεν του απάντησα ποτέ. Ωστόσο, κάθε φορά σκεφτόμουν. “Αν δεν χτυπήσω δυνατά την μπάλα, θα μπορούσα να κάνω κάτι καταστροφικό. Μπορεί να βλάψω κάποιον άλλον ή τον εαυτό μου. Η μπάλα δεν παθαίνει τίποτα.”

Έτσι σκέφτηκα ότι και εγώ ήμουν εντάξει και όλα ήταν καλά. Δεν έκανα κακό σε κανέναν. Δεν έβλαψα τον εαυτό μου. Η χα μάλιστα βελτιωθεί στο τένις!

Μεγάλη επιτυχία…

Νόμιζα ότι βρήκα το αντίδοτο στο θυμό, έτσι έγραψα το άρθρο σχετικά με το πώς μπορούμε να τον τιθασσεύσουμε.

Ποτέ δε σταμάτησα τα να αναρωτηθώ από που πηγάζει ο θυμός μου. Ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που ήμουν θυμωμένη; Ποτέ δεν πήρα το χρόνο να καθίσω με το θυμό μου, να τον κοιτάξω στα μάτια και να τον αντιμετωπίσω. Ήμουν υπερβολικά φοβισμένη για να τον κοιτάξω. Το να τον κοιτάξω θα σήμαινε να τον δω. Το να τον δω θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να αναλάβω δράση. Η ανάληψη δράσης θα σήμαινε αλλαγή. Η αλλαγή θα σήμαινε το άγνωστο. Το άγνωστο είναι τρομακτικό για το εγώ. Το εγώ θα προτιμούσε να μη βλέπει…

Το σύμπαν όμως είχε άλλα σχέδια…

Πριν από τρεις εβδομάδες, ο θυμός χτύπησε ξανά και χτύπησε δυνατά. Ήταν ανεξέλεγκτος. Πήγα αμέσως στο γήπεδο του τένις και άρχισα να παίζω σαν μανιακή. Ήμουν εκτός εαυτού από την οργή μου. Δεν μπορούσα να δω καθαρά. Επεσα. Εσπασα το χερι μου. Ένιωσα ακόμα πιο θυμωμένη. Αυτή τη φορά, δεν θα μπορούσα να απαλλαγώ από την οργή μου. Η σωματική άσκηση ήταν και εξακολουθεί να είναι απαγορευτική. Έπρεπε να καθίσω πάνω στο θυμό μου…

Κάθισα και κάθισα και κάθισα. Μέχρι να διαλυθεί ο θυμός. Άρχισα να βλέπω καθαρά. Κοίταξα τη ρίζα του θυμού μου. Κοίταξα την αιτία. Αποφάσισα να αναλάβω δράση. Άρχισα να αλλάζω τα πράγματα. Είμαι όλο και λιγότερο φοβισμένη από την αλλαγή ‘όσο περισσότερο αναλαμβάνω δράση. Η δράση με φέρνει στο εδώ και τώρα που εξαφανίζει το φόβο.

Είμαι ευτυχής να πω ότι καθώς μεγαλώνω συνεχίζω να μαθαίνω. Δεν παραμένω στις προηγούμενες πεποιθήσεις χωρίς να τις αμφισβητώ, ειδικά όταν τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν κάτι το διαφορετικό. Όταν ερωτούμαι για κάτι που πάντα λέω “Αυτό πιστεύω σήμερα. Δεν ξέρω αν θα πιστεύω το ίδιο και αύριο”.

Πριν από ένα χρόνο πίστευα ότι έπρεπε να τιθασσεύουμε και να μετασχηματίζουμε το θυμό μας. Σήμερα πιστεύω ότι πρέπει να καθόμαστε πάνω του, να τον κοιτάζουμε στα μάτια και να ακούμε αυτό που έχει να μας πει.

Συμπερασματικά, όταν μιλάμε για το θυμό, υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να κάνουμε. Να τόνε μετασχηματίσουμε έτσι ώστε να μην είναι καταστροφικός, αλλά ταυτόχρονα να ακούμε ό, τι προσπαθεί να μας πει. Αν τον αγνοούμε, ποτέ δε θα σπάσουμε το φαύλο κύκλο του.

Leave your thought here

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Select the fields to be shown. Others will be hidden. Drag and drop to rearrange the order.
  • Image
  • SKU
  • Rating
  • Price
  • Stock
  • Availability
  • Add to cart
  • Description
  • Content
  • Weight
  • Dimensions
  • Additional information
  • Attributes
  • Custom attributes
  • Custom fields
Click outside to hide the compare bar
Compare
Wishlist 0
Open wishlist page Continue shopping