Το τελευταίο διάστημα ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος στριφογύριζε στο μυαλό μου. Ως συνήθως, αυτό που με ώθησε να σκέφτομαι και να θέλω να γράψω γι’ αυτόν είναι ότι μερικές φορές συνοδεύω ανθρώπους που αγνοούν εντελώς αυτόν τον νόμο όταν έρχονται για πρώτη φορά για να με δουν.

Κατά συνέπεια, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τίποτα από όσα συμβαίνουν στη ζωή τους…

Ισχυρίζονται ότι είναι τα ατυχή θύματα των περιστάσεων και κατηγορούν για τα πάντα τους άλλους, τη ζωή ή την τύχη τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα ίδια ή παρόμοια προβλήματα ξανά και ξανά. βρίσκονται σε παρόμοιες δυσάρεστες καταστάσεις, επαναλαμβάνουν τα ίδια μοντέλα συμπεριφοράς  κλπ. αλλά δεν βλέπουν το δικό τους ρόλο, το γιατί βρέθηκαν σε αυτή την κατάσταση βρίσκονται και πώς μπορούν να βγουν από αυτήν.

Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα μιας κυρίας που δεν βλέπει τη σχέση μεταξύ των άκαιρων σχολίων της σχετικά με τη μητέρα του συζύγου της και την αντίδραση του…

Κυρία: «Ο σύζυγός μου μου επιτέθηκε λεκτικά πάλι την περασμένη εβδομάδα, χωρίς προφανή λόγο! Με αποκάλεσε παράλογη γιατί δεν ήθελα να πάω για δείπνο με τη θεία του. Είναι ψυχρός μαζί μου από τότε.»

Εγώ: «Τι συνέβη ακριβώς;»

Κυρία: “Λοιπόν, όταν επέστρεψε από την εργασία του το απόγευμα, είπε ότι η θεία του μας είχε προσκαλέσει για δείπνο. Όταν του είπα ότι δεν ήθελα να πάω, άρχισε να μου φωνάζει λέγοντας ότι προσπαθώ να τον απομακρύνω από την οικογένειά του.»

Εγώ: «Γιατί το είπε αυτό; Πως ακριβώς αρνηθήκατε την πρόσκληση;»

Κυρία: «Είπα ότι δεν ήθελα να πάω στη θεία του επειδή αυτή και η αδερφή της, η πεθερά μου, αδιάκριτες και προσπαθούν να δημιουργήσουν προβλήματα και να μας χαλάσουν τη σχέση».

Εγώ: «Γιατί αναφέρατε την πεθερά σας; Θα ήταν και εκείνη στο δείπνο;»

Κυρία: «Όχι, αλλά η θεία του είναι ακριβώς όπως η μητέρα του. Δεν τις αντέχω καθόλου.»

Ομοίως, οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τον παγκόσμιο νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος τείνουν να κάνουν τα στραβά μάτια όταν ο πραγματικός υπαίτιος μιας κατάστασης είναι ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Ως εκ τούτου, ψάχνουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να τον κατηγορήσουν για τα πάντα. Φταίει η κακιά πεθερά, η αδελφή, ο γείτονας και ούτω καθεξής. Ακολουθεί ένα άλλο παράδειγμα:

Κύριος: «Η νύφη μου είναι χειριστική! Από τότε που την παντρεύτηκε ο αδελφός μου, προσπαθεί να πείσει τον πατέρας μου να με αποκληρώσει. Λέει ότι αφού παντρεύτηκα μια πλούσια, δεν χρειάζομαι το μερίδιό μου από την περιουσία.»

Εγώ: «Ποια ήταν η σχέση σου με τον αδερφό σου πριν συναντήσει τη γυναίκα του;»

Κύριος: «Λοιπόν, όταν ήμασταν μικροί ήμασταν πολύ αγαπημένοι αλλά μεγαλώνοντας απομακρυνθήκαμε. Δεν μιλάμε μεταξύ μας εδώ και χρόνια.»

Εγώ: «Πως κι έτσι;»

Κύριος: «Από τότε που γεννήθηκε, ήταν προφανές ότι ήταν ο αγαπημένος της μητέρας μου. Τον κακομάθαινε και δε του χάλαγε χατίρι. Έτσι αυτός μεγαλώνοντας πίστευε ότι όλος ο κόσμος του χρωστάει. Τον κακόμαθα και εγώ, για να σας πω την αλήθεια. Μεγαλώσαμε χωρίς τον πατέρα μας (οι γονείς μας πήραν διαζύγιο όταν ο αδελφός μου ήταν ενός) και τον αγαπούσα τόσο πολύ που ούτε και εγώ του χαλούσα χατίρι. Όταν ήταν στο κολέγιο, τον μάλωσα γιατί έκανε πολλές βλακείες και παραμελούσε τις σπουδές του. Το έκανα για το κάλο του. Προσπαθούσα μόνο να τον προστατεύσω. Τότε σταμάτησε να μου μιλάει …»

Αυτός ο άνθρωπος δεν μπορούσε να να δει τίποτα λάθος στο μικρό του αδελφού, στη μητέρα του ή στη δική του συμπεριφορά, έτσι κατηγορούσε τη νύφη του για τη συμπεριφορά του αδελφού του. Δεν μπορούσε να δει ότι, ως ενήλικας, ο αδελφός του ήταν υπεύθυνος για τις πράξεις του. Επίσης, δεν κατάφερε να δει πώς η ανατροφή που έλαβαν (ο μικρός αδελφός του ήταν ο αγαπημένος της μητέρας τους) οδήγησε σε προβλήματα. Αντί να σκέπτεται το νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος που θα του επέτρεπε να δει την πραγματικότητα και να χειριστεί, σαν ενήλικας πια, την κατάσταση αναλόγως, βρήκε έναν αποδιοπομπαίο τράγο στο πρόσωπο της νύφης του…

Θα έπρεπε να είμασταν σε θέση να διακρίνουμε και να καταλαβαίνουμε το νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Το μάθαμε όταν κάναμε φυσική, στο σχολείο.

Η αιτιότητα είναι η σχέση μεταξύ αιτιών και αποτελεσμάτων. Θεωρείται ότι είναι θεμελιώδης για όλες τις φυσικές επιστήμες, ιδιαίτερα για τη φυσική. Η αιτιότητα είναι επίσης ένα θέμα που μελετάται από τη φιλοσοφία και τη στατιστική. Η αιτιότητα σημαίνει ότι δεν μπορεί να προκύψει αποτέλεσμα από μια αιτία που δεν βρίσκεται στο παρελθόν του συμβάντος. Ομοίως, μια αιτία έχει αποτέλεσμα στο μέλλον.

https://en.wikipedia.org/wiki/Causality_(physics)

Ο παγκόσμιος νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος δηλώνει ότι για κάθε αποτέλεσμα υπάρχει μια σαφής αιτία. Ομοίως, για κάθε αιτία, υπάρχει ένα σαφές αποτέλεσμα. Οι σκέψεις, οι συμπεριφορές και οι πράξεις μας δημιουργούν συγκεκριμένα αποτελέσματα που δημιουργούν τη ζωή μας όπως την ξέρουμε. Εάν δεν είμαστε ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα που έχουμε δημιουργήσει, τότε πρέπει να αλλάξουμε τα αίτια που τα δημιούργησαν κατά πρώτο λόγο …

Αυτή η γνώση μας δίνει διαύγεια και μας επιτρέπει να διορθώσουμε τα πράγματα. Δεν μπορούμε να διορθώσουμε ένα πρόβλημα εκτός αν γνωρίζουμε την αιτία του.

Δε μπορούμε να αλλάξουμε πράγματα που έχουν ήδη συμβεί, ούτε μπορούμε να «ελέγξουμε» τις συμπεριφορές άλλων ανθρώπων.

Παρόλα αυτά, μπορούμε να ελέγξουμε τις δικές μας αντιδράσεις και να «σπάσουμε» τα ανθυγιεινά μοντέλα συμπεριφοράς δημιουργώντας έτσι διαφορετικά, επιθυμητά ή τουλάχιστον ουδέτερα αποτελέσματα.

Για περισσότερα σχετικά με το νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου εδώ!