Επιστροφή στο γράψιμο του ιστολογίου μου

Πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτό το blog έχει καθυστερήσει πολύ. Ήθελα να το γράψω εδώ και δύο χρόνια, αλλά, κατά κάποιο τρόπο, δεν το κατάφερα ποτέ. Αν το καλοσκεφτείτε όμως, όλα συμβαίνουν πάντα την κατάλληλη στιγμή.

Καθώς πληκτρολογώ αυτές τις λέξεις, συνειδητοποιώ ότι πριν από λιγότερο από ένα μήνα έλαβα τα καλά νέα μετά το τσεκ απ της πενταετίας, ένα σημαντικό ορόσημο για τους επιζώντες από καρκίνο. Έχω επίσης την αίσθηση ότι αυτό το blog θα είναι το πρώτο από μια σειρά στα οποία θα γίνω απόλυτα διαφανής. Είμαι έτοιμη να αγκαλιάσω την ολότητα μου, να υπερασπιστώ τη ζωή και τις επιλογές που έχω κάνει μέχρι τώρα και να αγαπώ τον αληθινό μου εαυτό. Ο λόγος πίσω από αυτό είναι ότι πρέπει να υπενθυμίσω στον εαυτό μου και να δείξω σε εσάς, αναγνώστες μου, ότι όλα είναι δυνατά στη ζωή. Όταν είμαστε έτοιμοι, οι κατάλληλοι άνθρωποι/ευκαιρίες/εμπειρίες θα έρθουν στο δρόμο μας. Έχετε διαβάσει το blog μου όταν ο μαθητής είναι έτοιμος; Πατήστε στο σύνδεσμο για να το διαβάσετε.

Γερασμένη πριν την ώρα μου

Εν πάση περιπτώσει, πριν από πέντε χρόνια, το 2017, ένιωθα διαρκώς κουρασμένη και το αυτοάνοση νόσημα μου ταλαιπωρούσε τις αρθρώσεις μου σε σημείο που δεν μπορούσα να συμμετάσχω σε καμία μορφή σωματικής άσκησης. Ο αθλητισμός ήταν μέρος της ζωής μου από τότε που ήμουν μικρό παιδί. Όλο μου το σώμα ήταν επίσης τόσο άκαμπτο που έλεγα στον εαυτό μου «Έτσι πρέπει να είναι τα γηρατειά. Αλλά είμαι πολύ νέα για να νιώσω τόσο γριά…». Ήμουν στα πρόθυρα της κατάθλιψης καθώς το μέλλον φαινόταν ζοφερό.

Η διάγνωση

Κατά τη διάρκεια του ετήσιου ελέγχου που έκανα εκείνη τη χρονιά, ανέφερα στον δερματολόγο μου ότι παρατήρησα ένα νέα σπίλο. Εκείνη θορυβήθηκε αμέσως. Το αφαίρεσε χειρουργικά επί τόπου και το έστειλε στο εργαστήριο για βιοψία. Τρεις εβδομάδες αργότερα, διαγνώστηκα επίσημα με κακοήθες μελάνωμα.

Παρά το (μακρό) ιατρικό μου ιστορικό, αυτή η διάγνωση δεν ήταν όπως καμιά άλλη. Οι λέξεις κακόηθες μελάνωμα αντηχούσαν στο κεφάλι μου. Πριν από λίγα χρόνια είχαμε χάσει μια αγαπημένη οικογενειακή φίλη από μελάνωμα. Έφυγε δύο μήνες μετά τη διάγνωσή της. Οι πρώτες μου σκέψεις ήταν «Αυτό είναι. Έφτασα στο τέλος του δρόμου».

Λίγες μέρες αργότερα, υποβλήθηκα σε εκτομή ενός μεγάλου κομματιού σάρκας γύρω από την περιοχή όπου βρισκόταν ο «σπίλος» που εστάλη επίσης για βιοψία. Ο γιατρός μου με ενημέρωσε ότι αυτή η δεύτερη βιοψία θα καθόριζε το αν ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί και αν θα χρειαζόταν να αφαιρέσω και λεμφαδένες. Όσο περίμενα τα αποτελέσματα της δεύτερης βιοψίας, υποβλήθηκα και σε μια σειρά από ιατρικές εξετάσεις.

Ο μαχητής μέσα μου ξυπνά

Έμεινα μουδιασμένη τις πρώτες μέρες. Ήμουν σαν ένα ζόμπι που σηκωνόταν από το κρεβάτι για να πάει στο νοσοκομείο και να επιστρέψει. Είχα “παγώσει” απ΄ό το φόβο. Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ. Αποφάσισα να αναλάβω δράση. Είπα στον εαυτό μου ότι ακόμα κι αν έχανα τη μάχη, θα την έχανα πολεμώντας.

Επικοινώνησα με μια πολύ καλή μου φίλη που είναι ένας ανοιχτόμυαλη γιατρός, πρόθυμος να δει την ασθένεια ως την εκδήλωση ενός συστήματος (σώμα, μυαλό και ψυχή) που δεν λειτουργεί σωστά. Μου συνέστησε αμέσως να δω έναν ψυχοθεραπευτή και έναν γιατρό που ειδικεύεται στη διατροφή. Έχετε ακούσει ένα από τα διάσημα αποφθέγματα του Ιπποκράτη;

«Αφήστε την τροφή να είναι το φάρμακό σας και το φάρμακο να είναι η τροφή σας»

Αυτός ο γιατρός μου έδωσε ένα διατροφικό σχήμα και επέμενε να συνεχίσω να βλέπω το ψυχοθεραπευτή. Επίσης μου συνέστησε να κάνω σωματική άσκηση. Όλα αυτά θα με βοηθούσαν να απαλλαγώ από τις ορμόνες του στρες που με έκαναν να αρρωστήσω.

Στο παρά πέντε

Για να συντομεύσω την ιστορία, η νέα βιοψία και όλες οι ιατρικές εξετάσεις έδειξαν ότι το μελάνωμα δεν είχε εξαπλωθεί. Το είχα πιάσει αρκετά νωρίς και γλίτωσα από αυτό που θεωρούσα πρόωρο θάνατο. Όπως όλα τα άλλα θέματα υγείας στη ζωή μου, φάνηκε να με βοηθά να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να αλλάξουν περισσότερα πράγματα. Αυτή η φρικτή διάγνωση λειτούργησε προς όφελός μου και οδήγησε σε δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής που μου έδωσαν νέα πνοή στη ζωή. Ήταν ακριβώς όπως η ιστορία «Ό,τι (μας) συμβαίνει είναι για το καλό μας» (κάντε κλικ πάνω στο σύνδεσμο για να τη διαβάσετε).

Η μεταμόρφωση

Τρεις μήνες μετά τον νέο τρόπο ζωής, ήμουν σαν άλλος άνθρωπος. Έδειχνα πολύ νεότερη. Τόσο πολύ που κάποιοιες φίλες με ρώτησαν αν είχα κάνει πλαστική ή χρησιμοποιούσα ενέσεις στο πρόσωπο μου! Ήμουν (και είμαι ακόμα) γεμάτη ενέργεια. Ασχολήθηκα με ένα πολύ απαιτητικό άθλημα, το τένις, και μου άνοιξε ακόμα περισσότερο τους ορίζοντες. Μέσα σε 4 χρόνια κατάφερα να παίρνω μέρος σε τουρνουά τένις και να κερδίζω τη δεύτερη και τρίτη θέση αγωνιζόμενη με κορίτσια 25 και 30 χρόνια μικρότερα από εμένα. Έλαβα ένα καταπληκτικό κομπλιμέντο από τον προπονητή μιας νεαρής κοπέλας που κέρδισα στο τελευταίο τουρνουά. Είπε «Παίζεις σαν 20χρονη!»

Ανταπόδοση και ευγνωμοσύνη

Ήταν επίσης μέσω του τένις που, παρόλο που δεν μιλάω τη γλώσσα, γνώρισα υπέροχους ανθρώπους και κατάφερα να γίνω μέρος της κοινότητας στη χώρα που ζω αυτήν τη στιγμή. Το τένις μου έδωσε επίσης την ευκαιρία να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στη ζωή με το ανταποδώσω στην κοινωνία ως εθελόντρια. κάτι που ήταν πάντα το πάθος μου. Στον ελεύθερο χρόνο μου, διδάσκω μίνι τένις σε μικρά παιδιά και προσπαθώ να μεταδώσω την αγάπη για τον αθλητισμό και τον υγιεινό τρόπο ζωής.

Αν θέλετε να δείτε με τα μάτια σας κάποια από τα “κατορθώματα» μου, ακολουθείστε τους παρακάτω συνδέσμους στο Twitter.

https://twitter.com/tennisjubail/status/1534113684699635712?s=20&t=kms06iKLlEC5SzZkvQrr3g

https://twitter.com/FawzyahALtwalah/status/1537081019685380096?s=20&t=kms06iKLlEC5SzZkvQrr3g

Επικοινωνήστε μαζί μου

Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το πώς συνέβη αυτή η αλλαγή στη ζωή μου ή αν αισθάνεστε έτοιμοι για μια αλλαγή στη ζωή σας, επικοινωνήστε μαζί μου για μια δωρεάν online συνεδρία κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.i-kicoaching.com/el/συνεδρίες/

Αγάπη και φως,

Ευδοξία