Μια πηγή έμπνευσης

81dd0f27-2ab8-4eaf-9462-674174fa7164
Ιστορίες και Παραβολές

Μια πηγή έμπνευσης

Αυτή την εβδομάδα επιστρέφω με την ιστορία ενός ανθρώπου που ελπίζω να σας εμπνεύσει όσο και εμένα.

Κάποιες ακόμα πληροφορίες για τη ζωή μου

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στο πνεύμα της διαφάνειας που υποσχέθηκα σε εσάς και στον εαυτό μου στο ιστολόγιο μου «Πώς ο καρκίνος έδωσε νέα πνοή στη ζωή μου», θα ήθελα να μοιραστώ μερικές ακόμη πληροφορίες για τη ζωή μου. Πιστεύω ότι αυτό θα σας βοηθήσει επίσης να κατανοήσετε το πλαίσιο της ιστορίας αυτής της εβδομάδας καθώς και τις συνθήκες.

Εάν έχετε διαβάσει το ιστολόγιό μου «Η επίσκεψη μου στη Γκαμπόν, τη χώρα που “ξαναγεννήθηκα” (γραμμένο το 2018)», ίσως έχετε ήδη υποθέσει ότι ζω στο εξωτερικό για πάνω από δέκα χρόνια τώρα. Είναι μια συναρπαστική ζωή για μένα, καθώς ήταν όνειρο ζωής να ταξιδεύω και να γνωρίζω και να κατανοώ πολιτισμούς που είναι διαφορετικοί από τον δικό μου. Είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να κατανοήσουμε ανθρώπους από άλλους πολιτισμούς από το να ζήσουμε μέσα του.

Η μετακίνηση στη Μέση Ανατολή

Το 2018, ο σύζυγός μου και εγώ μετακομίσαμε στη Σαουδική Αραβία, ένα Βασίλειο στη Μέση Ανατολή, για λόγους εργασίας. Ήταν ακόμα μια νέα αρχή για εμάς. Για να είμαστε ενεργοί και σε φόρμα, ασχοληθήκαμε με το τένις.

Ξεκινήσαμε να παίζουμε σε ένα γήπεδο σε κοντινή απόσταση από το μέρος που ζούσαμε, αλλά η ζήτηση ήταν τόσο μεγάλη που καταφέρναμε να παίζουμε μόνο μία ώρα την εβδομάδα. Έτσι, αποφασίσαμε να γίνουμε μέλη σε ένα ιδιωτικό τένις κλαμπ όπου συχνάζουν ντόπιοι.

Περιττό να σας πω ότι η γλώσσα καθώς και τα έθιμα της Σαουδικής Αραβίας ήταν ξένα για εμάς. Ντυνόμασταν επίσης διαφορετικά από τους ντόπιους και έτσι φαινόταν από μίλια μακριά ότι δεν ήμασταν ντόπιοι. Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούσαμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο διακριτικοί. Επιπλέον, παρόλο που από τη φύση μας σεβόμαστε πολύ τους άλλους ανθρώπους και πολιτισμούς, νιώσαμε την ανάγκη να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στις αλληλεπιδράσεις μας με τους ντόπιους. Όλα αυτά σε μια προσπάθεια αποφυγής παρεξηγήσεων που μπορεί να προκύψουν όταν οι άνθρωποι ζουν και μεγαλώνουν σε κόσμους που φαινομενικά έχουν πολλές διαφορές.

Η φιλόξενη κοινότητα του τένις

Ήμασταν οι μόνοι δύο ξένοι στο κλαμπ του τένις εκείνη την εποχή και παίζαμε τένις μόνο οι δυο μας. Μέχρι την ημέρα που μας πλησίασε ένας πολύ φιλικός και ευγενικός νεαρός, ο αρχηγός της ομάδας τένις εκεί, ο κ. Mohammed Almohna, ο οποίος μας καλωσόρισε στο κλαμπ και μας σύστησε μερικά άλλα μέλη που μιλούσαν αγγλικά.

Από αριστερά προς τα δεξιά: ο σύζυγος μου, ο προπονητής, εγώ και ο αρχηγός της ομάδας

Ήταν μια ανακούφιση για εμάς να νιώθουμε ευπρόσδεκτοι και απολαμβάναμε στο έπακρο την αλληλεπίδραση με τα άλλα μέλη.

Ο προπονητής

Ένα απόγευμα, καθώς ο σύζυγός μου και εγώ παίζαμε τένις, είδαμε έναν ηλικιωμένο, φαινομενικά αδύναμο άνδρα να μπαίνει στο γήπεδο. Το περπάτημά του ήταν ασταθές και προσεκτικό, αλλά αυτό που πραγματικά τράβηξε την προσοχή μου ήταν το μεγάλο, γνήσιο, εγκάρδιο χαμόγελό του. Τα μάτια του χαμογελούσαν επίσης καθώς προχωρούσε προς το μέρος μας. Ήταν η πρώτη φορά που τον βλέπαμε στο κλαμπ, οπότε εκπλαγήκαμε ευχάριστα όταν μας πλησίασε και μας μίλησε. Μας ρώτησε αν θέλαμε να συμμετάσχουμε σε ένα ερασιτεχνικό τουρνουά τένις που διοργανωνόταν στο τένις κλαμπ. Η χειρονομία αυτού του άντρα ζέστανε τις καρδιές μας και μας έκανε να νιώσουμε ακόμα πιο άνετα.

Εγγραφήκαμε στο τουρνουά και μπορέσαμε να τον γνωρίσουμε περισσότερο καθώς διαιτήτευσε σε πολλούς αγώνες. Είχε πάντα την ίδια διάθεση: ευγενικός, εγκάρδιος, υποστηρικτικός και αστείος μερικές φορές με όλους. Συνειδητοποιήσαμε επίσης ότι ήταν ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος με αγνή αγάπη στην καρδιά του.

Μετά το τουρνουά συνέχισε να έρχεται στο κλαμπ τένις. Έσερνε πάντα ένα καλάθι γεμάτο μπάλες του τένις και τον βλέπαμε να προπονεί νεαρούς παίκτες. Απλώς στεκόταν δίπλα στο καλάθι και έστελνε τις μπάλες στους παίκτες με τη ρακέτα του χωρίς να κινείται ιδιαίτερα, αλλά η προπόνησή του ήταν καταπληκτική. Βλέπαμε πώς οι νεαροί παίκτες βελτιώνονταν με κάθε προπόνηση. Αυτό που παρατηρήσαμε επίσης ήταν ότι σιγά σιγά άρχισε να κάνει δυο βήματα αριστερά και δεξιά για να επιστρέψει την μπάλα στους ασκούμενους του.

Το εντυπωσιακό και ευχάριστο χαμόγελό του ήταν πάντα παρόν και ήταν ευγενικός και ζεστός μαζί μας κάθε φορά που τον βλέπαμε.

Ένα άλμα πίστης

Μια μέρα, έκανα το αδιανόητο. Ένιωσα μια ακαταμάχητη παρόρμηση να πάω και να του ζητήσω να γίνει προπονητής μας. Προσέξτε, η κοινωνία εδώ είναι πολύ παραδοσιακή και ο σεβασμός είναι απαραίτητος. Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που πρέπει να τηρούνται. Λοιπόν, δεν νομίζω ότι ήταν κοινωνικά ορθό ή αποδεκτό να πάω μόνη μου και να του μιλήσω, αλλά μια αόρατη δύναμη με ώθησε να το κάνω.

«Κύριε, βλέπουμε ότι εκπαιδεύετε τενίστες στο κλαμπ. Θα αναλαμβάνατε και ξένους;»

«Διδάσκω τένις σε όποιον θέλει να βελτιώσει τις δεξιότητές του ».

«Δηλαδή ακόμα και σε εμάς;»

“Φυσικά. Σε οποιονδήποτε!”

«Πότε μπορούμε να ξεκινήσουμε;»

“Αύριο.”

«Ποια είναι η αμοιβή σας;»

«Δεν θέλω να πληρώνομαι. Το κάνω για την αγάπη του τένις».

Ένας άνθρωπος παράδειγμα προς μίμηση

Για να μη μακρηγορώ, ο κύριος Abdulrahman Al Suroor, έγινε ο αγαπημένος μας προπονητής. Μας βοήθησε να βελτιώσουμε τις δεξιότητές μας στο τένις πάρα πολύ. Αυτό που είναι επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι η κίνηση του βελτιώνεται μέρα με τη μέρα. Άρχισε μάλιστα να παίζει αγώνες τένις και να τρέχει σαν νεαρό παλικάρι! Κατάλαβα ότι δεν ήταν καθόλου μεγάλος! Ήταν μόνο λίγα χρόνια μεγαλύτερος από εμάς.

Μάθαμε και την ιστορία του. Πέντε χρόνια πριν τον συναντήσουμε, είχε υποστεί ένα εγκεφαλικό που είχε επηρεάσει την κίνηση του και την ομιλία του. Αυτός ο πολύ δραστήριος και αθλητικός άνδρας, δεν μπορούσε να περπατήσει σωστά, πόσο μάλλον να παίξει τένις για χρόνια. Ποτέ όμως δεν έχασε την πίστη του. Ούτε έχασε το χαμόγελό του. Μου είπε:

«Όταν οι γιατροί είπαν ότι δεν θα ανακάμψω ποτέ πλήρως, δεν τους πίστεψα. Εδώ είμαι λοιπόν!»

Έγινε επίσης ο «πατέρας» του τένις στην πόλη που ζούμε. Μόλις η κυβέρνηση αποφάσισε να προωθήσει το τένις και να δημιουργήσει προγράμματα εκπαίδευσης για αγόρια και κορίτσια, ξεκίνησε μια εκστρατεία και ανέλαβε περισσότερους αθλητές. Αποκαλεί τις αθλήτριες του «κόρες μου» και είναι τόσο αφοσιωμένος στο να τις διδάσκει όσο και με τα αγόρια.

Για μένα, αυτός ο άνθρωπος αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση!

Προπονητής όχι μόνο τένις αλλά και ζωής

Συχνά του λέω:

«Κόουτς, θέλω να μάθω κάτι από σένα που δεν έχει καμία σχέση με το τένις. Πώς μπορείς και χαμογελάσεις και είσαι πάντα χαρούμενος ανεξάρτητα από τις περιστάσεις;»

Και εκείνος πάντα απαντά με χαμόγελο…

Leave your thought here

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Select the fields to be shown. Others will be hidden. Drag and drop to rearrange the order.
  • Image
  • SKU
  • Rating
  • Price
  • Stock
  • Availability
  • Add to cart
  • Description
  • Content
  • Weight
  • Dimensions
  • Additional information
  • Attributes
  • Custom attributes
  • Custom fields
Click outside to hide the compare bar
Compare
Wishlist 0
Open wishlist page Continue shopping