Αρκετά συχνά, οι άνθρωποι βρίσκονται σε πολύ δυσάρεστες, μερικές φορές επικίνδυνες καταστάσεις από τις οποίες νομίζουν ότι δεν μπορούν να ξεφύγουν. Πιστεύουν ότι αν κάνουν κάτι για να προσπαθήσουν να αλλάξουν πράγματα, θα συμβεί κάτι πολύ κακό.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό το πολύ κακό πράγμα είναι ένα συγκεκριμένο και αναπόφευκτο αποτέλεσμα που είναι τόσο τρομακτικό για αυτούς που δεν μπορούν καν να μιλήσουν γι’ αυτό. Σε άλλες περιπτώσεις, πιστεύουν ότι το χειρότερο θα συμβεί χωρίς καν να αφιερώσουν χρόνο για να σκεφτούν πως μοιάζει αυτό το «χειρότερο».

Μόνο η σκέψη του τι θα μπορούσε να συμβεί τους μπλοκάρει. Είναι σαν να σταματά η ζωή τους σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο. Ο εγκέφαλός τους σταματά να λειτουργεί. Δεν μπορούν καν να φανταστούν τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια. Κυριολεκτικά αισθάνονται ότι ο κόσμος θα τελειώσει.

Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι, παρόλο που τα μυαλά των ανθρώπων τείνουν να σκέφτονται (ή ανησυχούν) για το μέλλον κάνοντας σενάρια σχεδόν όλη την ώρα, αυτή είναι η μόνη περίπτωση που δεν μπορούν να σκεφτούν καθόλου το μέλλον. Το φανταστικό φρικτό αποτέλεσμα είναι «το τέλος».

Οι άνθρωποι σε μια τέτοια νοητική κατάσταση ξεχνούν τον παγκόσμιο νόμο των αμέτρητων δυνατοτήτων. Δεν βλέπουν ότι η δράση τους δεν θα οδηγήσει απαραίτητα σε αυτό και μόνο σε αυτό το αποτέλεσμα που έχουν φανταστεί. Δε βλέπουν ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν αμέτρητα πιθανά αποτελέσματα.

Δεν μπορούν να δουν ότι, ακόμα και αν το «χειρότερο» συμβεί, δεν είναι αδιέξοδο. Η ζωή δεν σταματά εκεί! Η ζωή συνεχίζεται!

Για να τους βοηθήσω να το δουν αυτό, χρησιμοποιώ αυτό που αποκαλώ η μέθοδος του «Τι συμβαίνει στη συνέχεια;».

Ακολουθεί ένας διάλογος με ένα περιστατικό που μόλις βγήκε από έναν γάμο με έναν άντρα με ναρκισσιστική συμπεριφορά έχοντας ήδη περάσει από μια σειρά σχέσεων με άντρες που ταιριάζουν σε αυτό το προφίλ. Προσπαθούσαμε να προσδιορίσουμε γιατί «προσελκύει» τέτοιους ανθρώπους στη ζωή της και μετά γιατί «ανέχεται» τέτοιες κακοποιητικές συμπεριφορές. Όταν τη ρώτησα πού είχε μάθει αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς και γιατί σκεφτόνταν ότι, αν κάποιος «μας αγαπά», πρέπει να δεχτούμε ανθυγιεινές και οδυνηρές συμπεριφορές για να σώσουμε τη σχέση, όλα έδειξαν στη μητέρα της…

– Πες μου για τη σχέση σου με τη μητέρα σου.

– Ω, η μητέρα μου με εξοργίζει! Δεν την αντέχω. Μου επιτίθεται πάντα με άδικες και ψευδείς κατηγορίες.

– Τι εννοείς;

– Είμαι ο «σάκος του μποξ» της μητέρας μου. Όποτε είναι θυμωμένη, απογοητευμένη ή αναστατωμένη με οτιδήποτε, πρέπει να πάω να τη δω, ώστε να μπορέσει να ξεθυμάνει κατηγορώντας με για πράγματα και συμπεριφορές που δε στέκουν.

– Τι εννοείς ότι «πρέπει» να τη δεις όταν είναι σε αυτή την κατάσταση;

– Με καλεί στο τηλέφωνο, με κατηγορεί για κάτι και μετά ζητά να πάω να τη δω.

– Εάν η κατηγορία είναι ψευδής και πάντα συμβαίνει αυτό όταν είναι θυμωμένη με οτιδήποτε, γιατί πηγαίνεις και τη βλέπεις; Γιατί δεν την αποφεύγεις μέχρι να της περάσει ο θυμός της; Γιατί πρέπει να δεχτείς τις «γροθιές» της μητέρας σου;

– Αν δεν ξεσπάσει πάνω μου, θα κάνει κακό στον εαυτό της.

– Τι εννοείς;

– Κάθε φορά που προσπαθώ να αποφύγω αυτήν την κατάσταση φεύγοντας από το σπίτι της ή κλείνοντας το τηλέφωνο, θα μου στείλει μήνυμα ότι δεν αντέχει άλλο και ότι θα τερματίσει τη ζωή της. Λέει ότι θα σταματήσει να παίρνει τα φάρμακα και να κάνει τη θεραπεία της (η μητέρα της είναι καρκινοπαθής). Ζω με αυτόν τον φόβο, δηλαδή ότι θα αυτοκτονήσει, όλη μου τη ζωή. Πριν από τον καρκίνο, απειλούσε να πεταχτεί μπροστά σε ένα αυτοκίνητο ή να πηδήξει από το μπαλκόνι.

– Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα εκτελέσει την απειλή της;

– Δεν ξέρω. Το πιστεύω όμως.

– Εάν αποφασίσει πραγματικά να τερματίσει τη ζωή της, εάν δεν θέλει πια να συνεχίσει τη θεραπεία κατά του καρκίνου, πώς μπορείς να την σταματήσεις; Πώς μπορείς να την κάνεις να πάρει το φάρμακό της ή να πάει στο νοσοκομείο για να κάνει τη χημειοθεραπεία;

– (παύση)… Δεν μπορώ…

– Λοιπόν, αυτό που λες είναι ότι, αν η μητέρα σου θέλει πραγματικά να πεθάνει, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να την σταματήσεις.

– Μάλλον όχι…

– Ας πούμε λοιπόν ότι την επόμενη φορά που θα σε «καλέσει» να πας σπίτι της για να γίνεις ο σάκος του μποξ της, αρνείσαι να πας. Απλά αγνοείς τα μηνύματα της και πηγαίνεις μια βόλτα. Τι συμβαίνει στη συνέχεια;

– Δεν ξέρω, μπορεί τελικά να σταματήσει τη θεραπεία ή να πηδήξει από το μπαλκόνι και να αυτοκτονήσει. Δεν μπορώ καν να το σκεφτώ.

– Ας πούμε ότι δεν πας να τη δεις όταν ξέρεις ότι θέλει μόνο να ξεσπάσει πάνω σου, αγνοείς τις κλήσεις και τα μηνύματα της και δύο ώρες αργότερα λαμβάνεις ένα τηλεφώνημα από τον πατέρα σου να κλαίει και να χτυπιέται ότι την βρήκε αναίσθητη στο κρεβάτι με άδεια μπουκάλια χάπια δίπλα της. Τι συμβαίνει στη συνέχεια;

– Τηλεφωνώ στο 166 και τρέχω να πάω στο σπίτι της.

– Πώς νιώθεις σε  εκείνο το σημείο;

– Δεν αισθάνομαι τίποτα. Περιμένω απλώς τους τραυματιοφορείς να την συνεφέρου ή να την κηρύξουν νεκρή.

– Ας πούμε ότι την κηρύσσουν νεκρή. Τι συμβαίνει στη συνέχεια;

– Οργανώνω την κηδεία και όλες τις διοικητικές εργασίες που πρέπει να γίνουν.

– Ας πούμε ότι είστε στην κηδεία. Μπορείς να δείς τη μητέρα σου νεκρή στο φέρετρο της και παρευρίσκεστε στη λειτουργία. Πως αισθάνεσαι;

– Δεν έχω συναισθήματα. Είμαι απλά εκεί.

– Ποιον κατηγορείς για το θάνατο της μητέρας σου;

– Δεν κατηγορώ κανέναν. Ήταν η απόφασή της.

– Τι συμβαίνει στη συνέχεια; Ας πούμε, 3 μήνες μετά την κηδεία. Πώς έχει επηρεαστεί η ζωή σου από το θάνατο της μητέρας σου;

– Δεν έχει επηρεαστεί πραγματικά. Συνεχίζω με τη ζωή μου. Είμαι έκπληκτη με αυτό που θα σου πω αλλά παραδέχομαι ότι αισθάνομαι λίγο ανακουφισμένη.

– Ανακουφισμένη για ποιο λόγο;

– Για το ότι κατάλαβα ότι δεν φέρω εγώ το βάρος της ευθύνης για το αν θα ζήσει ή θα πεθάνει η μητέρα μου. Μπορώ να επικεντρωθώ στο πώς να ζήσω τη δική μου ζωή και στις επιλογές από εδώ και στο εξής.

– Επομένως, εάν δεν είσαι πλέον υπεύθυνη για την απόφαση της μητέρας σου να παραμείνει ζωντανή ή να τερματίσει τη ζωή της, για ποιο πράγμα είσαι υπεύθυνη;

– Να τη βοηθώ όποτε χρειάζεται τη βοήθειά μου: να την πηγαίνω στο γιατρό και στα ραντεβού της για χημειοθεραπεία αν θέλει να πάει, να της αγοράζω τα φάρμακά της και να της προσφέρω όποια πρακτική βοήθεια χρειάζεται. Αλλά δεν θα είμαι πλέον ο σάκος του μποξ της. Δεν είναι δική μου ευθύνη.

Περιττό να πούμε ότι η μητέρα της δεν πήδηξε από το μπαλκόνι ούτε σταμάτησε τη θεραπεία της. Η κοπέλα αυτή μαθαίνει τώρα πώς να ζει μια ζωή χωρίς συναισθηματικό εκβιασμό. Τώρα μπορεί να δει ξεκάθαρα τι μπορεί ή τι δεν μπορεί να κάνει και για τι είναι ή δεν είναι υπεύθυνη. Προς το παρόν εργαζόμαστε για την προσέλκυση του σωστού συντρόφου για αυτήν.

Ακολουθεί ένα άλλο, λιγότερο δραματικό παράδειγμα, της μεθόδου «Τι συμβαίνει στη συνέχεια;».

Αυτή τη φορά, εργάζομαι με μια κυρία που βρίσκεται σε μια κακοποιητική επιχειρηματική συνεργασία. Ο συνεργάτης της εκμεταλλεύεται αυτήν και τη δουλειά της και δεν της δίνει δίκαιο μερίδιο στα κέρδη. Δεν μιλάει από φόβο ότι η συνεργασία θα διαλυθεί και αυτό το βλέπει ως «το τέλος του κόσμου».

– Λοιπόν, είστε απογοητευμένη επειδή ο συνεργάτης σας κλέβει από εσάς.

– Ναι, νιώθω απογοητευμένη και θυμωμένη.

– Τι έχετε κάνει μέχρι τώρα για να τον κάνετε να σταματήσει και να σας επιστρέψει όλα όσα έχει κλέψει;

– Δεν έχω κάνει τίποτα.

– Γιατί αυτό;

– Φοβάμαι ότι, αν πω κάτι, το ένα πράγμα θα οδηγήσει σε άλλο και η συνεργασία θα καταρρεύσει.

– Εντάξει. Ας πούμε ότι η συνεργασία καταρρέει. Τι συμβαίνει στη συνέχεια;

– Ωχ όχι! Μην μου πείτε ότι η συνεργασία θα καταρρεύσει. Δεν μπορεί να καταρρεύσει! Δεν μπορώ να το δεχτώ! Δεν μπορώ καν να το φανταστώ!

– Γιατί;

– Η επιβίωση μου εξαρτάται από αυτή τη συνεργασία!

– Μάλιστα. Η επιβίωση σας εξαρτάται από αυτήν τη συνεργασία. Ας πούμε, ωστόσο, ότι η επιχειρηματική συνεργασία καταρρέει. Τι συμβαίνει στη συνέχεια;

– Θα πεθάνω αν καταρρεύσει!

– Εντάξει. Τι βλέπετε να συμβαίνει στη συνέχεια; Πώς ακριβώς πεθαίνετε; Περιγράψτε μου «θάνατό» σας και όλα όσα οδηγούν σε αυτόν.

(η κυρία πάγωσε για λίγο σε αυτό το σημείο και με κοίταξε έκπληκτη ωστόσο εγώ συνέχισα)

– Η συνεργασία έχει καταρρεύσει. Τι συμβαίνει στη συνέχεια;

– Μπορώ να δω τον εαυτό μου να βάζει όλο τα προσωπικά μου αντικείμενα σε κουτιά από χαρτόνι και να φεύγω από το γραφείο.

– Αυτό είναι καλό. Τι συμβαίνει στη συνέχεια;

– Πηγαίνω σπίτι και αρχίζω να κάνω μια λίστα με όλα τα άτομα που θα μπορούσα να καλέσω ζητώντας δουλειά. Αρχίζω να τα τηλεφωνώ και να τα στέλνω μηνύματα μέσω email.

– Τι συμβαίνει στη συνέχεια;

– Λοιπόν, πολλοί άνθρωποι μου ζήτησαν είτε να δουλέψω είτε για αυτούς σαν υπάλληλος είτε σα συνεργάτης στο παρελθόν. Είμαι σίγουρη ότι μερικοί από αυτούς θα με θέλουν ακόμα.

– Είναι καλό να το γνωρίζουμε. Αλλά θέλω να φανταστείτε το χειρότερο σενάριο. Ας υποθέσουμε ότι κανένας από αυτούς δεν σας προσφέρει δουλειά και δεν μπορείτε να πληρώσετε το ενοίκιο σας. Τι συμβαίνει στη συνέχεια;

– Καλώ την αδερφή μου και της ζητώ να με φιλοξενήσει για λίγο, έως ότου βρω δουλειά και ξανασταθώ στα πόδια μου. Ξέρω ότι τελικά θα βρω δουλειά. Είμαι καλή σε αυτό που κάνω!

Σε εκείνο το σημείο, το πρόσωπο της κυρίας φώτισε. Ήξερε ότι δεν θα «πεθάνει» ό, τι και αν συνέβαινε με τη συνεργασία. Ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει τον συνεργάτη της, κάτι που τελικά έκανε. Η συνεργασία κατέρρευσε και αυτή η κυρία κατέληξε να ξεκινήσει τη δική της επιχείρηση. Μου ομολόγησε ότι, αν και κέρδιζε λίγο λιγότερα από ό, τι πριν, ένιωθε υπέροχα! Ήξερε ότι θα μπορούσε να κερδίσει πολύ περισσότερα στο μέλλον και, ακόμη και αν δε γινόταν αυτό, το αίσθημα της ελευθερίας που βίωνε έχοντας τη δικής της επιχείρηση άξιζε μια μικρή μείωση στα έσοδά της.

Την επόμενη φορά που θα νιώσετε παγωμένοι από το φόβο σκεπτόμενοι ένα «συγκεκριμένο» τρομακτικό αποτέλεσμα, σε περίπτωση που αναλάβετε δράση για να αλλάξετε μια κατάσταση που δεν λειτουργεί πλέον για εσάς, αναρωτηθείτε «Τι συμβαίνει στη συνέχεια;». Αυτό θα σας βοηθήσει να καταρρίψετε το φανταστικό τείχος του αδιέξοδου, θα σας δώσει μια γεύση του παγκόσμιου νόμου των αμέτρητων δυνατοτήτων και θα σας παρακινήσει να αναλάβετε δράση.

Εάν χρειάζεστε βοήθεια για να το κάνετε αυτό, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου και να κλείσετε μια δωρεάν συνεδρία ανακάλυψης 20 ’.

Κάντε κλικ εδώ για να προγραμματίσετε μια δωρεάν συνεδρία τώρα

Photo by Greg Willson on Unsplash